شعر طنز اجتماعی از محمد جاوید



پریشب همسرم با داد و فریاد
زجا بر خاست و آواز سرداد:

كه پیدا كرده ام گمگشته ام را
همانی را كه گم كردم فلان جا

همان كه بیست سال پیش لابد
كادو دادی به من روز تولد

همان كه بابت گم كردن آن
قسم خوردم برای تو به قرآن

همان كه بابتش با آه و زاری
زجیبت رفت ده تا یك هزاری

همان دُری كه صد تایش اگر بود
دل من با تو از غم بی خبر بود

خدا را شكر بعد از این همه سال
به ما بیچاره ها رو كرده اقبال

اگر فردا بری آن را به بازار
یقینن می دهندت پول بسیار

و یك میلیون و اندی پول رایج
رود در جیب تو بهر حوائج

شوی میلیونر از الطاف دولت
خدا را شكر از این ناز ونعمت

بگیر این سكه را ای مرد خوشبخت
كه تا گردد خیالت كاملن تخت

به خنده گفتمش كه خوش خیالی
تو هم مانند او حالی به حالی

برای روغن و گوشت و حبوبات
سه كیلو پسته، یك جعبه شكولات

برای روسری و كیف و شلوار
وآن چه هست مایحتاج سركار

گمانت سكه ی گمگشته كافی است؟
و یا این كه نه ،خیلی هم اضافی است؟!

به جان حضرت آقای "جاوید"
نكن در این قضیه هیچ تردید

كه ده تا از همین زرد قرشمال
اگر پیدا كنی باری به هر حال

ندارد ارزش آن ده هزاری
كه دادم بابتش با آه و زاری

بخوان یك فاتحه یا جزء قرآن
برای پول ملی از دل و جان

دلـت را بتـکان ...



غصه هایت که ریخت، تو هم همه را فراموش کن

دلت را بتکان

اشتباهایت وقتی افتاد روی زمین



بگذار همانجا بماند

فقط از لا به لای اشتباه هایت، یک تجربه را بیرون بکش

قاب کن و بزن به دیوار دلت ...



دلت را محکم تر اگر بتکانی

تمام کینه هایت هم می ریزد

و تمام آن غم های بزرگ

و همه حسرت ها و آرزوهایت ...



باز هم محکم تر از قبل بتکان

تا این بار همه آن عشق های بچه گربه ای هم بیفتد!



حالا آرام تر، آرام تر بتکان

تا خاطره هایت نیفتد

تلخ یا شیرین، چه تفاوت می کند؟

خاطره، خاطره است

باید باشد، باید بماند ...



کافی ست؟

نه، هنوز دلت خاک دارد

یک تکان دیگر بس است

تکاندی؟

دلت را ببین

چقدر تمیز شد... دلت سبک شد؟



حالا این دل جای "او"ست

دعوتش کن

این دل مال "او"ست...

همه چیز ریخت از دلت، همه چیز افتاد و حالا



و حالا تو ماندی و یک دل

یک دل و یک قاب تجربه

یک قاب تجربه و مشتی خاطره

مشتی خاطره و یک "او"...



خـانه تـکانی دلـت مبـارک

عكس نی نی های دوست داشتنی و خوردنی

۱۵ راه آسان برای اینکه بهتر زندگی کنید

 قـرار نبـوده چنیـن آشفتـه‌ و سردرگـم شویـم ...

قرار نبوده تا نم باران زد، دستپاچه شویم و زود چتری از جنس پلاستیک روی سر‌ بگیریم که مبادا مثل کلوخ آب شویم



قرار نبوده این قدر دور شویم و مصنوعی،
ناخن های مصنوعی، دندان های مصنوعی،
خنده های مصنوعی، آواز‌های مصنوعی، دغدغه های مصنوعی ...



هر چه فكر می‌کنم می‌بینم قرار نبوده ما این چنین با بغل دستی هایمان در رقابت های تنگانگ باشیم
تا اثبات کنیم موجود بهتری هستیم
این همه مسابقه و مقام و رتبه و دندان به هم نشان دادن برای چیست؟



قرار نبوده همه از دم درس خوانده بشویم،
از دم دکترا به دست بر روی زمین خدا راه برویم



بعید می دانم راه تعالی بشری از دانشگاه ها و مدرک های ما رد بشود
باید کسی هم باشد که گوسفندها را هی کند، دراز بکشد نی لبک بزند با سوز هم بزند.



قرار نبوده این ‌همه در محاصره سیمان و آهن،
طبقه روی طبقه برویم بالا



قرار نبوده این تعداد میز و صندلی‌ِ کارمندی روی زمین وجود داشته باشد
بی شک این همه کامپیوتر و پشت های غوز کرده آدم های ماسیده در هیچ کجای خلقت لحاظ نشده بوده ...



تا به حال بیل زده‌اید؟
باغچه هرس کرده‌اید؟
آلبالو و انار چیده‌اید؟
کلاً خسته از یک روز کار یَدی به رختخواب رفته‌اید؟
آخ که با هیچ خواب دیگری قابل مقایسه نیست.



این چشم ها برای نور مهتاب یا نور ستارگان کویر،
برای دیدن رنگ زرد گل آفتابگردان،
برای خیره شدن به جاریِ آب شاید،
اما برای ساعت پشت ساعت، روز پشت روز، شب پشت شب خیره ماندن به نور مهتابی مانیتورها آفریده نشده‌اند.



قرار نبوده خروس ها دیگر به هیچ کار نیایند و ساعت های دیجیتال به ‌جایشان صبح خوانی کنند.
آواز جیرجیرک های شب نشین حکمتی داشته حتماً،
که شاید لالایی طبیعت باشد برای به خواب رفتن‌ ما تا قرص خواب‌ لازم نشویم
و این طور شب تا صبح پرپر زدن اپیدمی نشود.



من فکر می‌کنم قرار نبوده کار کردن، جز بر طرف کردن غم نان،
بشود همه دار و ندار زندگی مان، همه دغدغه ‌زنده بودن مان.



قرار نبوده کنار هم بودن و زاد و ولد کردن،
این همه قانون مدنی عجیب و غریب و دادگاه و مهر و حضانت و نفقه و زندان و گروکشی و ضعف اعصاب داشته باشد.



قرار نبوده این طور از آسمان دور باشیم و سی‌ سال بگذرد از عمر‌مان و یک شب هم زیر طاق ستاره ها نخوابیده باشیم.



قرار نبوده کرِم ضد آفتاب بسازیم تا بر علیه خورشید عالم تاب و گرما و محبتش، زره بگیریم و جنگ کنیم.



قرار نبوده چهل سال از زندگی رد کنیم اما کف پایمان یک بار هم بی واسطه کفش لاستیکی
یا چرمی یک مسافت صد متری را با زمین معاشرت نکرده باشد.



قرار نبوده من از اینجا و شما از آنجا، صورتک زرد به نشانه سفت بغل کردن
و بوسیدن و دوست داشتن برای هم بفرستیم ...



چیز زیادی از زندگی نمی‌دانم، اما همین قدر می‌دانم که این ‌همه قرار نبوده ای
که برخلافشان اتفاق افتاده، همگی مان را آشفته‌ و سردرگم کرده !



آنقدر که فقط می‌دانیم خوب نیستیم، از هیچ چیز راضی نیستیم، اما سر در نمی‌آوریم چرا ...

 در یک آمارگیری جدید که در آن از ۱۰۵ زن شرکت‌کننده درمورد تمایل به ازدواج سوال شده بود، نتیجه از این قرار بود:

۴۵ درصد دوست داشتند ازدواج کنند
۴۵ درصد دوست نداشتند ازدواج کنند
۱۰ درصد تصمیمی در این رابطه نداشتند

۴۵ درصدی که تمایلی به ازدواج نداشتند، دلایل خود را اینطور عنوان کرده بودند:

استقلال
این یکی از شایع‌ترین دلایل بود. به نظر می‌رسد این روزها خانم‌ها بیشتر از آزادی خود لذت می‌برند.
یکی از شرکت‌کنندگان عنوان کرده بود که، «از وقتی که ۱۲ سال پیش بیوه شدم، یاد گرفتم که برای اولین بار در زندگی‌ام مستقل باشم و واقعاً عاشق این استقلال هستم. واقعاً افتخار می‌کنم که می‌توانم از خودم مراقبت کنم. در ازدواجم فردی به شدت وابسته بودم.»

یکی دیگر از آنها می‌گوید، «این روزها خانم‌ها هم کارهای زیادی دارند و نیاز به داشتن یک همراه مرد کمتر حس می‌شود.»

شرکت‌کننده دیگری می‌گوید، «من نیازی ندارم که کسی از من مراقبت کند. من شغل و کار بسیار موفقی دارم، از خودم خانه، ماشین و خانواده دارم. از حریم شخصی، آزادی و استقلال فردی و مالی خودم لذت می‌برم.»

اوقات تنهایی

بعضی از زنان هم وقت گذراندن برای خودشان را یکی از دلایل عدم تمایل به ازدواج ذکر کردند.

یکی از آنها می‌گوید، «من به هیچ عنوان دوست ندارم که عمرم را کنار فردی دیگر بگذرانم. از تنها بودن واقعاً لذت می‌برم. حتی وقتی دوست‌پسرم بیشتر از چند ساعت کنارم می‌ماند اذیت می‌شوم و دوست دارم تنها باشم.»

خانم دیگری می‌گوید، «من ۲۳ سال پیش ازدواج کردم و اصلاً دوست ندارم به وضعیت سابقم برگردم. ازدواج خیلی آدم را محدود می‌کند. من از استقلال، فضای شخصی و آزادی خودم لذت می‌برم.»

یکی دیگر از شرکت‌کننده‌ها می‌گوید، «من ۱۱ سال است که مجرد هستم و بالاخره توانستم شخصیت خودم را پیدا کنم. واقعاً کاش شوهرم خیلی زودتر از آن من را ترک می‌کرد. من کارهای زیادی برای انجام دادن دارم و همیشه هم وقت کم می آورم. اینکه مجبور نیستم زن یا مادر کسی باشم و شخصیت مستقلی دارم خیلی خوب است.»

فردی دیگر می‌گوید، «من بعنوان زنی که قبلاً ازدواج کرده باید بگویم که از تنهایی خودم لذت می‌برم و اصلاً علاقه‌ای به بر هم زدن آن ندارم. کاملاً احساس شادی و خوشبختی می‌کنم.»

ازدواج‌های قبلی

تجربیات بد از ازدواج‌های قبلی یکی دیگر از دلایلی بود که خانم‌ها را از ازدواج دور می‌کرد.

شرکت‌کننده‌ای می‌گوید، «دو ازدواج ناموفقی که قبلاً داشتم باعث شده است تصور کنم که ازدواج هیچ وجه مثبتی ندارد.»

یکی دیگر از خانم‌ها عقیده دارد، «آدم عاقل از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود. از این گذشته اصلاً هم علاقه‌ای به مراقبت از بچه و شوهر ندارم.»

زنان متاهلی که نظرات منفی درمورد ازدواج دارند هم بر دوستان مجردشان تاثیر می‌گذارند.
یکی از شرکت‌کننده‌ها می‌گوید، «بیشتر دوستانم می‌گویند با ازدواج نکردن هیچ چیز را از دست نداده‌ام. آنها قبلاً این را امتحان کرده‌اند و اصلاً راضی نبوده‌اند.»

پول

مسائل مالی هم یکی دیگر از دلایلی بوده که باعث شده بعضی زن‌ها دست به ازدواج نزنند.

یکی از شرکت‌کننده‌ها عنوان کرده بود که، «من هر ماه یک چک از بیمه شوهرم که فوت شده است دریافت می‌کنم و چه لزومی دارد که بخواهم دوباره ازدواج کنم؟»

شرکت‌کننده دیگری گفته است، «اصلاً دوست ندارم مجبور به مراقبت از بچه و شوهر شوم و خودم می‌توانم از نظر مالی روی پای خودم بایستم.»

خانم دیگری عقیده دارد، «چون بسیاری از زنان هم سن و سال من می‌توانند به اندازه کافی پول دربیاورند که هزینه‌های خود را تامین کنند، دیگر برای سر و کله زدن با مردها زیر یک سقف ریسک نمی‌کنند.»

مقابلـه با افسردگـی بعد از ازدواج

چرا خانم‌ها بعد از ازدواج دچار افسردگی می‌شوند و چطور می‌توان از بروز آن جلوگیری کرد؟

شما هم از افسردگی بعد از ازدواج رنج می‌برید؟

ماه‌ها یا شاید سال‌ها برای عروسی‌تان برنامه‌ریزی کردید. بالاخره این روز بزرگ رسید، این روز جادویی و به یاد ماندنی الان دیگر تمام شده است. ممکن است تصور کنید باید بعنوان یک تازه‌عروس‌ همیشه سرحال و بشاش باشید اما درمقابل کمی احساس افسردگی می‌کنید. اگر شما نیز چنین مشکلی دارید، باید بدانید که تنها نیستید. هر یک نفر از ۱۰ زن، در سال اول بعد از ازدواج خود افسردگی را تجربه می‌کند و تعداد زوج‌هایی که به دنبال مشاوره‌های بعد از ازدواج می‌روند روز به روز در حال افزایش است. اما چه چیز باعث می شود تازه‌عروس‌ها دستخوش این افسردگی شوند؟

آلیسون اسکات و لائورا استافورد، محقق، در تلاش برای پاسخ دادن به این سوال، با گروهی از زنان تازه ازدواج کرده مصاحبه کردند. اسکات و استافورد دریافتند که همه زنان شرکت‌کننده احساس بی‌حوصلگی را بعد از ازدواجشان گزارش کردند؛ آنها همه زمان و انرژی‌شان را صرف برنامه‌ریزی برای آن روز بزرگ کرده بودند و الان واقعاً مطمئن نیستند که چه باید بکنند. اما، بی‌حوصله بودن لزوماً به معنای افسرده بودن نیست. برخی خانم‌ها دریافتند که کمی احساس بی‌حوصلگی دارند اما افسرده نیستند. بعضی دیگر از آنها هم بی‌حوصله و هم افسرده بودند. چه چیز این دو گروه را از هم متمایز می‌کند؟ عروس‌های افسرده ازدواجشان را هدف نهایی خود می‌دیدند. درمقابل، عروس‌های شادتر، ازدواجشان را شروع یک فصل تازه از زندگی می‌دیدند.

بااینکه همه آنها بعد از ازدواج کمی دچار بی‌حوصلگی شده بودند، عروس‌های شاد سعی داشتند که تمرکزشان را بیشتر به فصل جدید زندگی‌شان معطوف کنند. عروس‌های افسرده اما نسبت به هدف کنونی‌شان قطعیت نداشتند. این زنان گزارش دادند که این عدم‌قطعیتی که بعد از ازدواج دچار آن شدند به سایر قسمت‌های زندگی‌شان هم رسوخ کرده است. آنها نسبت به روابط و حتی نسبت به هویت خودشان هم دچار تردید شده‌اند. حالا که عروسی‌شان تمام شده، که هستند؟ آنها آنقدر درگیر آن روز بزرگ بودند که هیچ برنامه‌ای برای آنچه بعد از آن باید اتفاق بیفتد نداشتند.

برای آندسته از شما که هنوز نامزد نکرده‌اید یا قصد شروع آن را دارید، به خاطر داشته باشید که عروسی‌ کردن شما شروع فصل جدید زندگی‌تان است، نه هدف نهایی‌تان. تجربیات افراد مختلف متفاوت است اما اینجا توصیه‌هایی برای کمک به شما برای دور کردن همه تمرکزتان از روز بزرگ آورده‌ایم.

چهارشنبه‌های هر هفته در طول دوران نامزدی، به هیچ عنوان از مراسم عروسی‌تان صحبت نکنید. حرف زدن درمورد برنامه‌های روز عروسی بسیار مفرح، لذت‌بخش و لازم است. اما با محدود کردن این مکالمات به چند شب در روز و گذراندن وقت و حرف زدن درمورد چیزهایی به غیر از عروسی، تعادل رابطه‌تان را حفظ خواهید کرد. این به شما کمک می‌کند بعد از ازدواج راحت‌تر به زندگی واقعی برگردید.

برای بعد از ازدواجتان برنامه‌ریزی کنید. به ازای هر ۵ تصویری که وارد پوشه الهامات روز عروسی ذهنتان می‌شود، یک مسافرت شاد در کنار هم، غذاهای لذیذی که کنار هم میل می‌کنید یا برنامه‌های شاد با دوستان را وارد پوشه بعد از ازدواج ذهنتان کنید. همه افراد بعد از ازدواج دچار کمی بی‌حوصلگی می‌‌شوند اما اگر برنامه‌هایی از قبل برای خودتان ترتیب داده باشید، رغبت بیشتری به قدم بعدی زندگی‌تان خواهید داشت.

بدانید که تنها نیستید. براساس گفته روانشناسان، افسردگی بعد از ازدواج مشکلی بسیار متداول است. اگر بعد از ازدواجتان کمی احساس بی‌حوصلگی یا افسردگی می‌کنید، تصور نکنید که شما مشکلی دارید.

خیلی خود را درگیر افسردگی‌تان نکنید. فکر کردن زیاد به مشکلات فقط افسردگی‌تان را بدتر می‌کند. اگر بعد از ازدواج دچار افسردگی شده‌اید، باید بفهمید که دلیل آن چیست و نباید اجازه دهید که این افسردگی بر سایر احساساتتان هم تاثیر بگذارد. درمقابل، یک هیجان جدید پیدا کنید: یک مهمانی با دوستانتان ترتیب دهید.

همسرتان را از افسردگی تان مطلع کنید. اگر بااینکه همسرتان انتظار محبت‌های اول ازدواج را دارد اما شما اصلاً حال و حوصله لازم را در خود نمی‌بینید، ممکن است هر دوی شما را نگران وضعیت رابطه‌تان کند. اگر همسرتان را آگاه کنید که بعد از درگیری‌های عروسی کمی دچار بی‌حوصلگی و افسردگی شده‌اید، تقصیر را از گردن او برداشته، حمایتتان خواهد کرد و مشکلتان سریعتر مرتفع خواهد شد.

اگر ازدواج کرده‌اید، آیا عروسی‌تان را هدف نهایی زندگی‌تان می‌دیده‌اید یا آن را فصل جدید زندگی‌تان تلقی می‌کنید؟ شما هم دچار افسردگی بعد از ازدواج شده‌اید؟ برای اینکه حالتان بهتر شود چه اقداماتی انجام دادید؟ دوستانتان را از تجربیات خود باخبر کنید.

ده قانـون کلـی بـرای زنـدگی

قانون یکم

به شما جسمی داده شده. چه جسمتان را دوست داشته یا از آن متنفر باشید، باید بدانید که در طول زندگی در دنیای خاکی با شماست.

قانون دوم

در مدرسه‌ای غیر رسمی و تمام وقت نام‌نویسی کرده‌اید که "زندگی" نام دارد. در این مدرسه هر روز فرصت یادگیری دروس را دارید. چه این درس‌ها را دوست داشته باشید چه از آن بدتان بیاید، پس بهتر است به عنوان بخشی از برنامه آموزشی برایشان طرح‌ریزی کنید.

قانون سوم

اشتباه وجود ندارد، تنها درس است. رشد فرآیند آزمایش است، یک سلسله دادرسی، خطا و پیروزی‌های گهگاهی، آزمایش‌های ناکام نیز به همان اندازه آزمایش‌های موفق بخشی از فرآیند رشد هستند.

قانون چهارم

درس آنقدر تکرار می‌شود تا آموخته شود. درس‌ها در اشکال مختلف آنقدر تکرار می‌شوند، تا آنها را بیاموزید. وقتی آموختید می‌توانید درس بعدی را شروع کنید، بنابراین بهتر است زودتر درس‌هایتان را بیاموزید.

قانون پنجم

آموختن پایان ندارد. هیچ بخشی از زندگی نیست که در آن درسی نباشد. اگر زنده هستید درس‌هایتان را نیز باید بیاموزید.

قانون ششم

قضاوت نکنید، غیبت نکنید، ادعا نکنید، سرزنش نکنید، تحقیر و مسخره نکنید، وگرنه سرتان می آید. خداوند شما را در همان شرایط قرار می‌دهد تا ببیند شما چکار می‌کنید.

قانون هفتم

دیگران فقط آینه شما هستند. نمی‌توانید از چیزی در دیگران خوشتان بیاید یا بدتان بیاید، مگر آنکه منعکس کننده چیزی باشد که درباره خودتان می‌پسندید یا از آن بدتان می‌آید.

قانون هشتم

انتخاب چگونه زندگی کردن با شماست. همه ابزار و منابع مورد نیاز را در اختیار دارید، این که با آنها چه می‌کنید، بستگی به خودتان دارد.

قانون نهم

جواب‌هایتان در وجود خودتان است. تنها کاری که باید بکنید این است که نگاه کنید، گوش بدهید و اعتماد کنید.

قانون دهم

خیرخواه همه باشید تا به شما نیز خیر برسد.

آن هنگام که دوست داری دلی را مالک شوی رهایش کن

پرنده در قفس .... زیبا نمی خواند

گرچه برایت تمام لحظه ها رانغمه خوانی کند

..بگذار برود

تمام افق ها را بگردد و آواز سر دهد .صبور باش و رهایش کن

گفته اند : اگر از آن تو باشد باز می گردد و اگرنباشد

یادت باشد قفس ،آفریننده ی عشق نیست

گمان نبر که دانه های رنگارنگ دل ، طبیعت آزاد این پرنده ی زیبا را اسیر تومی کند

می دانم ...می دانم ...که رها کردنش رنج می آفریند

زیرا چه بسیار رهایی ها که به دلتنگی ها و گاه فراموشی ها می انجامد

اما ماندن بی آنکه صادقانه دل سپردنی باشد رنجیست دردناکتر

و در آن زمان که با کمترین خطایی روزنه ا ی در دل قفس باز شود میگریزد

آن هنگام را جه توانی کرد ؟

..تو می مانی و این همه روزهایی که رنج برده ای اهلی شدنش را

رهایش کن ...دوست داشتن را رهایی است که زیبا می کند

پرنده ای که به تمام باغ ها سر می زند

به تمام گل ها عشق می ورزد و

تمام سر شاخه های درختان تنها را .... لحظه ای میهمان می شود

واز تمام چشمه سارها می نوشد

و حتی می گذارد

شیطنت کودکان، بال او را زخمی کند

ایا نگه داشتنش در قفس تو را شاد میکند؟

ولی

.اگر به سویت بازگشت بدان همیشه با تو می ماند

و اگر رفت و دل به باغی دیگر سپرد ....به گلی دیگر

و شاید قفسی دیگر .

پس از آن تو نیست ...بگذار رها باشد

..دوستش بدار

اما گمان نبر که با اسارت ، دلی از آن تو می شود

بگذار مهرورزیدن تو سیرابش کند

اما نگذار قلبت را گِل آلود کند

عشقی  بورز که تو را زلال تر و زیباتر می کنند
 

چه کسی گفت که عشق یعنی مالک شدن ؟

عشق یعنی درون قلب دیگری عظمت و جانی دوباره یافتن

وسعت عشق به اندازه ی دل آدمی است

و همیشه عاشق والاتر از معشو ق

از عشق زنجیری نساز که وجودی را به اسارت کشد

که ظالم ترینی

نه عاشق ترین

اگر هوای تو دارد باز خواهد گشت

سینه سرخی خواهد شد با ارمغانی از ترانه ها و نغمه های زیبا

که تا همیشه برایت خواهد خواند

بی آنکه هراس از دست دادنی

او را در قفس افکند

...و شاید ققنوسی شود که حتی اگر به آتشش افکنی با جانی دوباره

عاشق ترین باشد


ماه باید مجال خودنمایی بیابد  تا عظمت خورشید از نگاهی پنهان نماند

====

دوست داشتن اتفاقی ساده و زیباست ...مثل تولد یک پروانه

بیشتر از تماشای پروانه ها

مبهوت حس  لحظه های تولدش از پیله باش

مهمتـرین موانـع آرامـش همسـران

خدا خر را آفرید و به او گفت:
تو بار خواهی برد،
از زمانی که تابش آفتاب آغاز می شود
تا زمانی که تاریکی شب سر می رسد.
و همواره بر پشت تو باری سنگین خواهد بود.
و تو علف خواهی خورد
و از عقل بی بهره خواهی بود
و پنجاه سال عمر خواهی کرد و تو یک خر خواهی بود.
 

خر به خداوند پاسخ  داد: خداوندا! من می خواهم خر باشم،
اما پنجاه سال برای خری همچون من عمری طولانی است.
پس کاری کن فقط بیست سال زندگی کنم
و خداوند آرزوی خر را برآورده کرد


خدا سگ را آفرید و به او  گفت:
 تو نگهبان خانه انسان خواهی بود
و بهترین دوست و وفادارترین یار انسان خواهی شد.
تو غذایی را که به تو می دهند خواهی خورد
و سی سال زندگی خواهی کرد.
تو یک سگ خواهی بود.

 

 

سگ به خداوند پاسخ  داد:
خداوندا! سی سال زندگی عمری طولانی است.
کاری کن من فقط پانزده سال عمر کنم
و خداوند آرزوی سگ را برآورد...

خدا میمون را آفرید و به  او گفت:
و تو از این سو به آن سو و از این شاخه به آن شاخه خواهی پرید
و برای سرگرم کردن دیگران کارهای جالب انجام خواهی داد
و بیست سال عمر خواهی کرد.
و یک میمون خواهی بود.

 

میمون به خداوند پاسخ  داد:
بیست سال عمری طولانی است،
من می خواهم ده سال عمر کنم.
و خداوند آرزوی میمون را برآورده کرد.


و سرانجام خداوند انسان را آفرید
و  به او گفت: تو انسان هستی.
تنها مخلوق هوشمند روی تمام سطح کره زمین.
تو می توانی از هوش خودت استفاده کنی
و سروری همه موجودات را برعهده بگیری
و بر تمام جهان تسلط داشته باشی.
و تو بیست سال عمر خواهی کرد.

 

انسان گفت:سرورم!
گرچه من دوست دارم انسان باشم،
اما بیست سال مدت کمی برای زندگی است.
آن سی سالی که خر نخواست ،
آن پانزده سالی که سگ نخواست
و آن ده سالی که میمون نخواست زندگی کند،
به من بده.


و خداوند آرزوی انسان را برآورده کرد...

و از آن زمان تا کنون انسان فقط بیست سال مثل انسان زندگی می کند !!
 

و پس از آن، ازدواج می کند و سی سال مثل خر کار می کند مثل خر زندگی می کند ، و مثل خر بار می برد
 
 

و پس از اینکه فرزندانش بزرگ شدند، پانزده سال مثل سگ از خانه ای که در آن زندگی می کند، نگهبانی می دهد و هرچه به او بدهند می خورد...!!!

 

و وقتی پیر شد، ده سال مثل میمون زندگی می کند؛ از خانه این پسرش به خانه آن دخترش می رود و سعی می کند مثل میمون نوه هایش را سرگرم کند...!!!

زمـان های صحیـح برای مصـرف میـوه

فرق یه پسر با دختر چیه ؟؟!!

وقتی یک دختر حرفی نمیزند میلیونها فکر در سرش می گذرد

وقتی یک دختر بحث نمیکند عمیقا مشغول فکر کردن است

وقتی یک دختر با چشمانی پر از سوال به تو نگاه میکند یعنی نمی داند تو تا چند وقت دیگر با او خواهی بود

وقتی یک دختر بعد از چند لحظه در جواب احوالپرسی تو می گوید: خوبم یعنی اصلا حال خوبی ندارد

وقتی یک دختر به تو خیره می شود شگفت زده شده که به چه دلیل دروغ می گویی

وقتی یک دختر سرش را روی سینه تو می گذارد آرزو می کند برای همیشه مال او باشی

وقتی یک دختر هر روز به تو زنگ میزند توجه تو را طلب می کند

وقتی یک دختر هر روز برای تو [اس ام اس] می فرستد یعنی میخواهد تو اقلا یک بار جوابش را بدهی

وقتی یک دختر به تو می گوید دوستت دارم یعنی واقعا دوستت دارد

وقتی یک دختر اعتراف می کند که بدون تونمی تواند زندگی کند یعنی تصمیم گرفته که تو تمام آینده اش باشی

وقتی یک دختر می گوید دلش برایت تنگ شده هیچ کسی در دنیا بیشتر از او دلتنگ تو نیست


و امــــــــــا .....

وقتی یک پسر حرفی نمی زند حرفی برای گفتن ندارد

وقتی یک پسر بحث نمی کند حال وحوصله بحث کردن ندارد

وقتی یک پسر با چشمانی پر از سوال به تو نگاه می کند یعنی واقعا گیج شده است

وقتی یک پسر پس از چند لحظه در جواب احوالپرسی تومی گوید: خوبم یعنی واقعا حالش خوبه

وقتی یک پسر به تو خیره می شود دو حالت داره یا شگفت زده است یا عصبانی

وقتی یک پسر هر روز به تو زنگ میزند او با تو مدت زیادی حرف می زند که توجه ات را جلب کند

وقتی یک پسر هرروز برای تو [اس ا م اس] می فرستد بدون که برای همه "فوروارد" کرده

وقتی یک پسر به تو میگوید دوستت دارم دفعه اولش نیست (آخرش هم نخواهد بود)

وقتی یک پسر اعتراف می کند که بدون تو نمی تواند زندگی کند تصمیم شو گرفته که تورو اقلا واسه یه هفته داشته باشه

کلاس آموزشی برای آقایان

اهداف تربیتی: جهت تقویت آن بخشی از مغز که از وجودش بی خبرند


ترم اول: دروس پایه ای

چطور بدون مادرمان زندگی کنیم (200 ساعت)

همسرم مادرم نیست (35 ساعت)

درک این مساله که فوتبال چیزی جز یک ورزش نیست و این که حذف شدن از جام جهانی فاجعه نیست (500 ساعت)



ترم دوم: زندگی 

غلبه بر سندروم "کنترل از راه دور تلویزیون همیشه باید دست من باشد" (55 ساعت)

درک این مساله مهم که کفش ها خودشان توی جاکفشی نمی روند (80 ساعت)

چطور بدون گم شدن، لباس های کثیفمان را تا سبد رخت چرک ببریم (50 ساعت)

چطور بدون اینکه ناله کنیم از بیماری مهلک سرما خوردگی جان سالم به در ببریم (50 ساعت)



ترم سوم: اوقات فراغت

چطور در آشپزی کمک کنیم بدون اینکه آشپزخانه را به گند بکشیم

چطور نوشیدنی سرو کنیم بدون اینکه سینی را تبدیل به استخر کنیم

چطور یک بلوز را در کم تر از دو ساعت اتو کنیم و در عین حال از سوختنش جلوگیری کنیم 


ترم چهارم: آشپزخانه

مرحله اول مقدماتی:
Offخاموش
On روشن

مرحله دوم پيشرفته:
اولین نیمروی زندگیم بدون سوزاندن ماهیتابه

کلاس عملی:
عملیات جوشاندن آب قبل ازاضافه کردن ماکارونی


(بعد از قبولی در مرحله اول، مرحله فشرده با عناوین زیر آغاز میشود. نظر به اینکه مباحث واقعا پیچیده اند در هر کلاس حداکثر هشت شاگرد پذیرفته می شوند.)

ترم پیشرفته:

اولین مبحث: البسه از لباسشویی تا کمد: یک مرحله مرموز

دومین مبحث: ریسک های پر کردن ظرف آب بعد از آب خوردن و بردن آن تا یخچال

سومین مبحث: آشپزی و بیرون بردن زباله ها شما را ناقص نمی کند

چهارمین مبحث: تفاوت های اساسی زمین با سبد رخت چرک

پنجمین مبحث: "مردی در صندلی کنار راننده"

هر دهه در آمريكا كتابي بنام ( اشتباهات بزرگ ) چاپ ميشود .

از خاطرات رئيس سازمان ناسا ی آمريكا كه در اين كتاب ثبت شده اين است كه وقتي فضانوردان از جو زمين خارج ميشدند، به علت عدم وجود جاذبه قادر به نوشتن گزارش نبودند. زيرا جوهر خودكار يا خودنویس بر روي كاغذ اثري نمي گذاشت .
در سال 1968 رئيس سازمان ناسا تصميم گرفت اين مشكل را حل كند و از تمام شركتهاي تجاري و پژوهشي دعوت به همكاري كرد .

سرانجام پس از 5/8 ماه زمان و حدود 11 ميليون دلار سرمايه گذاري يك شركت پژوهشي موفق شد قلمي را بسازد كه در تمامي شرايط جوي از قبيل زيرآب ، در فضا ، در سرماي شديد ،گرماي شديد و خلاصه در تمامي شرايط قابل استفاده باشد .

زماني كه اين محصول رونمايي شد وجشني در اين خصوص گرفته شد، تلگرافي از طرف سازمان فضايي روسيه به دستشان رسيد با اين متن : كار بسيار خنده داري انجام داده ايد. ما چندين سال است براي ثبت اطلاعات در فضا از مداد استفاده ميكنيم .تمام
به گفته رئيس وقت ناسا بعداز رسيدن اين تلگراف 4 ماه دفتر پژوهشي سازمان تعطيل شد

برای یک مشکل امکان دارد راه حل بسیار ساده تری هم وجود داشته باشد فقط کافیست نوع دیگری به مشکل نگاه کنیم

فقر ، چیزی را " نداشتن " است ، ولی ، آن چیز پول نیست
طلا و غذا نیست
فقر ، همان گرد و خاكی است كه بر كتابهای فروش نرفتهء یك كتابفروشی می نشیند
فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ كه روزنامه های برگشتی را خرد میكند
فقر ، كتیبهء سه هزار ساله ای است كه روی آن یادگاری نوشته اند
فقر ، پوست موزی است كه از پنجره یك اتومبیل به خیابان انداخته میشود
فقر ، همه جا سر میكشد
فقر ، شب را " بی غذا " سر كردن نیست
فقر ، روز را " بی اندیشه" سر كردن است

بزرگتـرین مصیبت یک انسـان این است که نه سـواد کافـی برای حرف زدن داشتـه باشـد و نـه شعـور لازم بـرای خامـوش مانـدن 
دكتــــــــــر شريعتـــــــــــــي

 فریادها مرده اند، 
 سكوت جاریست، 
 تنهایی حاكم سرزمین بی كسی است ، میگویند خدا تنهاست ما که خدا نیستیم چرا تنهاییم
 ( دکتر شریعتی )

 ای مالک! اگرشب هنگام کسی را مشغول گناه دیدی،فردا به آن چشم نگاهش مکن; شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی... (امام علی) "ع"

 
 همه بشرند اما فقط بعضی ها انسان اند... 
 (دکتر شریعتی)
 
 
 
 
 
 زنده بودن را به بیداری بگذرانیم ، که سال ها به اجبار خواهیم خفت. دکتر شریعتی

 
 اگه کفشت پاتو می زد و از ترس قضاوت مردم پابرهنه نشدی و درد رو به پات تحمیل کردی دیگه در مورد آزادی شعار نده . آلبرکامو

 
 شايد زندگي آن جشني نباشد که آرزويش را داشتي اما حال که به آن دعوت شدي تا ميتواني زيبا برقص. چارلي چاپلين

 
 
 درد من تنهايي نيست بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت , بي عرضگي را صبر , و با تبسمي بر لب اين حماقت را حكمت خدا مي دانند.گاندي

 
 
 خداوندا به مذهبی ها بفهمان که مذهب اگر پیش از مرگ به کار نیاید پس از مرگ به هیچ کار نخواهد آمد “دکتر علی شریعتی

 
 
 اگر نتوانیم آزاد زندگی نمائیم ، بهتر است مرگ را با آغوش باز استقبال کنیم . مهاتما گاندی

متن قابل تامل از سیمین دانشور

باید باکره باشى، باید پاک باشى!

براى آسایش خاطر مردانى که پیش از تو پرده ها دریده اند !

چرایش را نمیدانى فقط میدانى قانون است، سنت است ، دین است

قانون و سنت را میدانى مردان ساخته اند

اما در خلوت مى اندیشى به مرد بودن خدا و گاهى فکر میکنى شاید خدا را نیز مردان ساخته اند!!

من زنم ...

با دست هایی که دیگر دلخوش به النگو هایی نیست

که زرق و برقش شخصیتم باشد

من زنم .... و به همان اندازه از هوا سهم میبرم که ریه های تو

میدانی ؟ درد آور است من آزاد نباشم که تو به گناه نیفتی

قوس های بدنم به چشم هایت بیشتر از تفکرم می آیند

دردم می آید باید لباسم را با میزان ایمان شما تنظیم کنم

دردم می آید ژست روشنفکریت تنها برای دختران غریبه است

به خواهر و مادرت که میرسی قیصر می شوی

دردم می آید در تختخواب با تمام عقیده هایم موافقی

و صبح ها از دنده دیگری از خواب پا میشوی

تمام حرف هایت عوض میشود

دردم می آید نمی فهمی

تفکر فروشی بدتر از تن فروشی است

حیف که ناموس برای تو .... است نه تفکر

حیف که فاحشه ی مغزی بودن بی اهمیت تر از فاحشه تنی است

من محتاج درک شدن نیستم / دردم می آید خر فرض شوم

دردم می آید آنقدر خوب سر وجدانت کلاه میگذاری

و هر بار که آزادیم را محدود میکنی

میگویی من به تو اطمینان دارم اما اجتماع خراب است

نسل تو هم که اصلا مسول خرابی هایش نبود

میدانی ؟

دلم از مادر هایمان میگیرد

بدبخت هایی بودند که حتی میترسیدند باور کنند حقشان پایمال شده

خیانت نمیکردند .. نه برای اینکه از زندگی راضی بودند

نه ...خیانت هم شهامت میخواست ... نسل تو از مادر هایمان همه چیز را گرفت

جایش النگو داد ...

مادرم از خدا میترسد ... از لقمه ی حرام میترسد ... از همه چیز میترسد

تو هم که خوب میدانی ترساندن بهترین ابزار کنترل است

دردم می آید ... این را هم بخوانی میگویی اغراق است

ببینم فردا که دختر مردم زیر پاهای گشت ارشاد به جرم موی بازش کتک میخورد

باز هم همین را میگویی

ببینم آنجا هم اندازه ی درون خانه ، غیرت داری ؟؟

دردم می آید که به قول شما تمام زن های اطرافتان خرابند ...

و آنهایی هم که نیستند همه فامیل های خودتانند ....

مادرت اگر روزی جرات پیدا کرد ازش بپرس

از س.ک.س با پدر راضی بود ؟؟؟

بیچاره سرخ می شود ... و جوابش را ...

باور کن به خودش هم نمی دهد ...........

دردم می آید

از این همه بی کسی دردم می آید
سیمین دانشور

فتوگرافی های متفاوت آن گدس از نوزادان

آلبـوم دیـدنی یـه دختـر نــاز و دوسـت داشتـنی 

بازگشت خـودروی خاطـرات به خیـابان‌ها

افزایش افسارگسیخته قیمت خودرو در چند ماه اخیر ذهن بسیاری از مردم را بار دیگر متوجه "پیکان"، ماشین خاطرات ایرانیان کرد. جهانیان مردم ایران زمین را به قدرشناس بودن می‌شناسند و این مردم بارها ثابت کرده‌اند که دیگر ملل در مورد آنها اشتباه قضاوت نکرده‌اند اما باید اذعان کنیم حداقل در یک مورد این قدرشناسی صادق نیست.

"پیکان" وسیله نقلیه‌ای است که به جرأت می‌توان گفت کمتر ایرانی را می‌شود پیدا کرد که برای یک‌بار هم که شده سوار آن نشده باشد، خیلی‌ها با آن مسافرت و میهمانی رفته‌اند، عروسی کرده‌اند و عزا گرفته‌اند؛ "پیکان" ماشین خاطرات نسل دیروز ایران است.

ترمز ABS و کیسه هوا نداشت، شیشه‌هایش هم با یک دستگیره زمخت بالا و پایین می‌شد، نه از کولر خبری بود و نه از فرمان هیدرو‌لیک، این همراه 38 ساله ایرانی‌ها کم‌کم کارش به جایی رسیده بود که بچه‌های امروزی با زدن اتهام بی‌کلاس بودن، هر ماشینی را به "پیکان" ترجیح می‌دانند؛ شیشه‌های برقی و دودی بنز و ما‌کسیما و موهاوی و جنسیس، این روزها با بزرگ و کوچک چه‌ها که نمی‌کند.

آن روزها از مدیرکل و کارمند بانک و بازاری که پولدار باشند گرفته تا معلم و مسافر‌کش و جوان بیکار، همه "پیکان" داشتند و از پشت شیشه‌های این همسفر مهربان و البته جان‌سخت دنیا را یک‌رنگ می‌دیدند.

عمر این ماشین خاطرات ایرانیان اما در 38 سالگی به پایان رسید، همه دشمنش شده بودند هر‌کسی چیزی بارش می‌کرد؛ "دیگر فرسوده شده"، "ایمنی ندارد"، "هوا را آلوده می‌کند"، "مصرفش بالا است" و هزار و یک انگ مربوط و نا‌مربوط دیگر که عاقبت نفسش را گرفت. همه به راحتی از کنارش گذشتیم.

در جشن توقف تولید "پیکان" خیلی‌ها حاضر بودند، از وزیر صنایع دولت اصلاحات و معاو‌نش گرفته تا رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران؛ خبرنگاران هم طبق معمول یک پای ثابت قضیه بودند.

دولت قاطعانه پای خروج "پیکان" از چرخه تولید ایستاد و حتی تندر 90 را هم به‌عنوان جانشین معرفی کرد و بالاخره آقای وزیر صنایع زیر باران فلاش دوربین عکاسان، 25 اردیبهشت 84 روی بدنه آخرین "پیکان" نوشت: "پیکان ارابه‌ای بود که صنعت خودرو بر دوش آن شکل گرفت و امروز به موزه می‌رود تا نظاره‌گر اعتلای این صنعت باشد".

با پیش آمدن مشکلاتی در قرارداد تولید تندر 90 و به تأخیر افتادن تولید، پژو RD با بدنه پژو و موتور پیکان به میدان آمد اما جای پیکان را نگرفت هیچ، آبروی پژو را هم به خطر انداخت. ترفند تغییر نام این بینوا به "روآ" و ادعای تقویت موتور هم نتوانست تغییرات چندانی در اقبال به آن ایجاد کند.

در این میان بازار وعده و وعید مسئولان به مردم هم بسیار داغ شده بود، محمود احمدی‌نژاد در دور اول ریاست جمهوری خود در سفرهای استانی به هر استانی که می‌رود قول ساخت کارخانه خودرو را می‌دهد؛ آذربایجان، مازندران، اصفهان، همدان، کرمانشاه و ...

آقای رئیس جمهور همچنین در همان دور اول ریاست جمهوری و در مراسم رو‌نمایی از موتور ملی، دستور تولید خودرویی 5.5 میلیون تومانی را برای طبقه متوسط جامعه صادر کرد که البته "علیرضا طهماسبی" وزیر وقت صنایع، همان هنگام وعده می‌دهد چنین خودرویی در آینده‌ای نزدیک تولید می‌شود.

منوچهر منطقی مدیر عامل ایران خودرو در سال 87، مهرداد بذرپاش مدیرعامل سایپا در همان زمان، میر‌جواد سلیمانی قائم‌مقام ایران‌خودرو در تابستان 88 و مجید هدایت رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران در روزهای نخست ریاستش بر این سازمان از جمله دیگر کسانی بودند که دل مردم را به تولید خودرویی ارزان و زیر 10 میلیون تومان گرم کردند.

نتیجه وعده‌های مسئولان به مردم اما در عمل چیز دیگری از آب درآمد، حمایت بی‌دریغ دولت از خودرو‌سازان دوچندان شد و قیمت زیر 10 میلیون به رؤیا تبدیل گردید.

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران

ساده‌دل من که قسم‌های تو باور کردم

اما با عملی نشدن وعده‌های مسئولان و نیازمندی روزافزون مردم به وسیله نقلیه با ماشینی‌شدن هرچه بیشتر زندگی، جای خالی "پیکان" بیش از پیش احساس شد.

بالا رفتن افسار گسیخته نرخ خودرو در هفته‌های اخیر هم دلیل دیگری بود تا اقشار کم‌درآمد جامعه بار دیگر مشتری این یار قدیمی ایرانی شوند.

شاید تا چند ماه پیش هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرد که "پیکان" بار دیگر اینچنین برای مردم عزیز شود و حضورش در خیابان‌ها تا این حد پررنگ شود.

یکی از نمایشگاه‌داران اتومبیل سنندج در بلوار "گریاشان" در خصوص بازگشت "پیکان" به جمع خودروهای پرفروش به خبرنگار ما گفت: تا دو سه ماه پیش، خرید و فروش پیکان در نمایشگاه تقریباً به صفر رسیده بود اما با بالا رفتن قیمت خودروها و ثابت ماندن توان خرید مردم اکنون بسیاری از حقوق‌بگیران دوباره مشتری خرید پیکان شده‌اند.

وی گفت: دو سه ماه پیش قیمت یک خودرو پیکان مدل 72 تا 76 به حدود 1.5 میلیون تومان کاهش پیدا کرده بود و به‌ندرت کسی سراغ پیکان را می‌گرفت ولی در شرایط کنونی که هیچ‌ خودرو زیر 10 میلیون تومان در بازار وجود ندارد مردم دوباره سراغ پیکان رفته‌اند و نبود عرضه این خودرو هم قیمت آن را به شدت افزایش داده تا حدی که اکنون یک پیکان مدل 83 تا 8 میلیون تومان هم معامله می‌شود.

 فارغ از بحث عدم عرضه خودرو از سوی خودرو‌سازان حتی با تصمیم حمایتی اخیر دولت از آنها، مبنی بر نرخ گذاری تجاری خودرو یا مبنا قرار دادن ارز مبادلاتی برای قیمت‌گذاری خودروها و نبود هیچ حق انتخابی برای مشتری ایرانی با وجود تعرفه‌های سنگین واردات خودرو، نوید حضور بسیار پررنگ‌تر "پیکان" با تعمیر و راه‌اندازی دوباره آنهایی که از رده خارج شده‌اند در روزها و هفته‌های آینده واقعه دور از انتظاری نخواهد بود.

رالی پیكان ها در روزهای نه چندان دور




پیكان دو درب با سقفی كوتاه به سبك اسپرت ها




هانتر فرمان راست با آینه هایی بی نظیر




پیكان استیشن شش درب




استیشن سفید برفی




نمایی از پاركینگ ایران ناسیونال




پیكان وانت هنوز تولید می شود




برادران خیامی (پدر صنعت اتومبیل در ایران) در محوطه كارخانه




مدلی انگلیسی غرق شده در اعماق دریا




سقف چرمی جمع شو. این پیكان ایرانی نیست




وقتی در مسابقات شتاب (Drag) شركت می كرد




سفر با مدل استیشن و یك كاروان




می گفتند قرار است این مدل جانشین پیكان شود




تبلیغ ایران خودرو برای فرنگی ها




نسخه وانت در نمایشگاه خارجی




پیكان با پلاك عبور موقت!




هلیمن ها در كارخانه مادر




كنار یك سوناتا در استرالیا




مدلی مخصوص مسابقه رالی




روی پیست قیامت می كرد




وقتی این خودرو را كرایسلر آمریكا تولید می كرد




یك مدل با رنگ منحصر به فرد مخصوص حراج




روی جلد نشریه معتبر وات كار؟ متعلق به سال 1973




كاتالوگ پیكان مدل جوانان




كاتالوگ پیكان مدل تاكسی




كاتالوگ پیكان مدل دولوكس




روزگار خوش تولید و فروش پیکان





نامه ای به پـــــــراید !

ابراهیم رها در روزنامه اعتماد نامه ای برای محبوبش "پراید" نوشته که جالبه:

سلام پراید !

روزگار، ما را به جایی رسانده كه به پراید نامه بنویسیم. (فكر كن!) پراید عزیزم، شنیده‌ام مرز هجده میلیون تومان را رد كرده‌ای.‌ ای قشنگ‌تر از پریا از این به بعد، انصافا، تنها تو كوچه نریا. چون با این وضعیت زورگیری، اختلاس و... كلا بچه‌های محل دزدن و خدای نكرده زبانم لال یكجا تو رو می‌دزدند.

پراید خوبم، انژكتورت را قربان، ‌ای لاستیكت تو حلقم، ‌ای فدای برجستگی صندوق عقب تو، ‌ای دور رینگت بگردم، فكر می‌كردی یك زمان به مدد تلاش شبانه روزی مسوولان بیست وپنج میلیون تومان بشوی؟!

ای پراید، ‌ای نازنین، ‌ای ماكسیما مخفی، ‌ای طرح ژنریك بنز، ‌ای پرادو مینیمال تو الان در شرایطی هستی كه می‌توان لنت‌هایت را طوطیای چشم كرد. تو الان در موقعیتی هستی كه دود اگزوزت صد مرتبه از هوای فرحزاد مصفا‌تر است! تو چنان مقام و منزلتی داری كه مردم عاشق جیب چاك تو هستند. یعنی قیمتت جیب جر می‌دهد، باقلوا! من در حسرت آن لحظه خواهم سوخت كه سایپا سر در كارخانه‌اش بیلبورد بزند "این ور پراید اوفینا/ اون ور پراید اوفینا".

ای تراول چك متحرك، ‌ای هر دور لاستیك تو شیش ماه كار كردن من، ‌ای كه دیروز در حد غضنفر بودی و امروز اما یك پا "ارزو" شدی. همینطور كه در خیابان‌ها حركت می‌كنی و از مردم دل می‌بری به جان مسوولان با بالا گرفتن برف پاك‌كن‌هایت دعا كن. آنها و فقط آنها چنان در حوزه اقتصاد كیمیاگری بلد بودند، كه توانستند نه مس، كه لگنی مانند تو را طلا كنند؛ طلای هجده عیار! باز من نمی‌دانم چرا این مردم ناسپاس از مسوولان انتقاد می‌كنند. قیمت پراید امروز، قیمت زانتیای یك سال پیش است. آیا این امر به راحتی به دست می‌آید؟ این دوستان ناممكن‌ها را برای ما ممكن كرده‌اند. ‌ای الهی آخ و همینطور بچه‌ها متشكریم از بیخ.

از این تصاویـر قشنـــگ نـمیشه گـذشت!